Προχωράς στο δρόμο και νιώθεις άβολα από τα βλέμματα των περαστικών. Απίστευτα δυνατό συναίσθημα. Κατακτά κάθε σου γονίδιο, κάθε σου όργανο, άλλα το πιο τρομακτικό είναι ότι το συναίσθημα αυτό κυριαρχεί στις σκέψεις σου. Έχεις την αίσθηση ότι κοιτάνε μόνο εσένα, ότι τα μάτια τους αποκτούν στόμα και σου μιλάνε φωναχτά, ξένος, ξένος. Και προχωράς χωρίς να βγάλεις από τις σκέψεις σου, τα βλέμματά τους. Όλα είναι θολά, το συναίσθημα αυτό διογκώνεται επικίνδυνα και τελικά εκρήγνηται, στην ουσία πολλαπλασιάζεται, διότι μεταμορφώνεται σε πολλά άλλα συναισθήματα। Κρύος ιδρώτας σκεπάζει το μέτωπο σου, τα πρώτα σημάδια του φόβου που έσπειραν οι φωνές τον ματιών τους είναι πλέον ορατά। Γυρνάς το κεφάλι σου ανήσυχος δεξιά και αριστερά, το περπάτημα σου δεν έχει ποια ρυθμό, είναι ακανόνιστο, οι σκέψεις το ίδιο। Αυτές έχουν αφήσει τη θέση τους στις ασυναρτησίες και το κεφάλι σου μοιάζει με ένα δοχείο γεμάτο πυρίτιδα। Οι φλέβες φουσκώνουν σαν να θέλουν να σπάσουν το συρματόπλεγμα που δημιουργεί το δέρμα, τα νύχια χώνονται βαθιά στις παλάμες χαράζοντας μόνιμες ουλές, τα δόντια τρίζουν και το βούισμα στα αυτιά δυναμώνει.
Σταματήστε επιτέλους! Δεν σάς αντέχω άλλο! Δολοφόνοι...!
Σηκώνεις το βλέμμα σου δειλά και βλέπεις ότι κανένας δεν αντιδρά, ότι ποτέ δεν έπαψαν να σε κοιτάνε με το ίδιο τρόπο. Τελικά συνειδητοποιείς ότι οι φωνές ακούστηκαν μόνο μέσου σου, όπως πάντα. Η μοναξιά, η οποία βασιλεύει μετά από αυτό την ύπαρξη σου, μοιάζει με όαση μες την έρημο, άλλα και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, διότι δεν είναι μια συνηθισμένη μοναξιά. Η μοναξιά αυτή είναι διπλής βαρύτητας. Για το λόγο αυτό, οι σκέψεις των μη ξένων, των ανθρώπων σου μόνο σε θλίψη μπορούν να την μετατρέψουν.
Επιταχύνεις το βηματισμό. Θες να φύγεις μακριά, όσο πιο μακριά γίνεται άλλα τα βλέμματα αυτά σε κυνηγάνε , βρίσκονται παντού και το χειρότερο, έχουν γαντζωθεί στις σκέψεις σου.
Και αν καταφέρεις να δραπετεύεις από όλα αυτά, δεν σημαίνει απαραίτητα πλήρη απαλλαγή από τα συναισθήματα που προκαλεί η λέξη ξένος, δεν σημαίνει απαραίτητα καλύτερη μοίρα, διότι κουβαλάς πάντα μέσα σου ένα κενό, το οποίο είναι αβάσταχτο βαρύ,και είναι αδύνατον να το καλύψουν τα άλλα συναισθήματα.
