Emigranti
Martir i kohëve të trazuara,
endesh si fantazmë shpirtrash të mallkuar,
ndjekur këmba-këmbës nga një jetë e rrënuar,
jetë nga kujtime turbulluar,
kujtime plot dhimbje ngarkuar.
Gjëmuar nga malli përvëlues,
mall që bëhet i zemrës përgjysmues.
Viktimë e dhunës së ligjshme,
e logjikës kur pas hekurave kalon.
Penduar për ardhjen në dritë,
veten dhe botën çdo çast kur mallkon.
Urryer për vdekje prej ëndrrave tua,
Ofenduar për jetë në dhe të huaj.
I huaj për ty, o qenie e pa fuqishme,
Për ty, vetëm për ty, histori e përsëritshme.
Bastard i skamjes dhe mjerimit,
lindur nga përdhunime shoqërore,
rritur si mos më keq në një botë-jetimore,
ushqyer me mbeturinat e racës njerëzore.
Pasqyrë e shtypjes dhe shfrytëzimit,
dënuar të kesh frikë krenarinë,
harruar prej kohës që shkruan historinë.
Je ti që paguan mëkatet e një epoke,
ti, që me vuajtje mbush lumenjtë e kësaj toke.
